Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a scoundrel

  • 1 flāgitium

        flāgitium ī, n    [2 FLAG-], a shameful act, passionate deed, outrage, burning shame, disgraceful thing: Flagitium facimus, T.: domestica: flagitiis vita inquinata: homo flagitiis contaminatus: nihil flagiti praetermittere, L.: tanta flagitia facere et dicere.— A shameful thing, shame, disgrace: Flagiti principium est, nudare, etc., Enn. ap. C.: Nonne id flagitium est, etc., is it not a shame? T.: haec flagitia concipere animo, absurdities.—A disgrace, rascal, scoundrel: omnium flagitiorum circum se habebat, S.— Shame, disgrace: factum flagiti plenum: Peius leto flagitium timet, H.: flagitium imperio demere, L.
    * * *
    shame, disgrace; scandal, shameful act, outrage, disgraceful thing; scoundrel

    Latin-English dictionary > flāgitium

  • 2 verberō

        verberō ōnis, m    [verber], one worthy of stripes, a scoundrel, rascal: Eho, verbero! T.: fundum a verberone Curtilio possideri.
    * * *
    I
    verberare, verberavi, verberatus V
    beat, strike, lash
    II

    Latin-English dictionary > verberō

  • 3 scelus

    scĕlus, ĕris, n. [Sanscr. root skhal, to fall, akin to khal-, to deceive; cf. Goth. skal, to owe], an evil deed; a wicked, heinous, or impious action; a crime, sin, enormity, wickedness (the strongest general term for a morally bad act or quality; very freq. both in sing. and plur.; cf. nefas).
    I.
    Lit.
    1.
    Absol.:

    facinus est vincire civem Romanum, scelus verberare, prope parricidium necare,

    Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170; cf. so (opp. to flagitia and delicta) Tac. G. 12:

    majus in sese scelus concipere nefariis sceleribus coöpertus,

    Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9; id. Rosc. Am. 13, 37:

    detestabile scelus,

    id. Lael. 8, 27:

    scelus atque perfidia,

    id. Rosc. Am. 38, 109; so (with perfidia) id. Phil. 11, 2, 5; id. Att. 2, 22, 2; 3, 13, 2; Sall. J. 107, 2; Liv. 40, 39 al.; cf. (with audacia) Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170; (with furor) id. ib. 2, 5, 62, § 161; (with avaritia) id. ib. 2, 5, 9, § 24; id. Clu. 8, 23:

    documentum Persarum sceleris,

    id. Rep. 3, 9, 15:

    ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia... hinc pietas, illinc scelus,

    id. Cat. 2, 11, 25:

    scelus est igitur, nocere bestiae, quod scelus qui velit, etc.,

    id. Rep. 3, 11, 19:

    quid mali aut sceleris fingi aut excogitari potest, quod, etc.,

    id. Cat. 2, 4, 7:

    nefario scelere concepto,

    id. Verr. 2, 4, 32, § 72:

    concipere in se,

    id. ib. 2, 1, 4, §

    9 (v. supra): tantum sceleris admittere,

    id. Att. 9, 10, 3:

    scelus nefarium facere,

    id. de Or. 1, 51, 221; cf. id. Rosc. Am. 9, 25:

    perficere,

    id. Clu. 68, 194:

    scelus an-helare,

    id. Cat. 2, 1, 1:

    moliri,

    id. Att. 7, 11, 1:

    edere,

    id. Phil. 13, 9, 21; cf.:

    edere in aliquem,

    id. Sest. 27, 58:

    suscipere,

    id. Phil. 11, 1, 2:

    scelere se alligare,

    id. Fl. 17, 41:

    scelere astringi,

    id. Sest. 50, 108:

    scelere obstringi,

    id. Verr. 2, 4, 32, § 71:

    obrui,

    Liv. 3, 19 et saep.—
    2.
    With gen. obj.:

    scelus legatorum contra jus gentium interfectorum,

    the crime of murdering their deputies, Liv. 4, 32.—Prov.:

    vulgo dicitur: Scelera non habere consilium,

    Quint. 7, 2, 44.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of animals or inanimate things (post-Aug.; perh. only in Plin.), a bad quality, vicious nature, a vice, fault: nec bestiarum solum ad nocendum scelera [p. 1641] sunt, sed interim aquarum quoque et locorum, Plin. 25, 3, 6, § 20:

    maximum salamandrae,

    id. 29, 4, 23, § 74:

    Scythae sagittas tingunt viperină sanie... inremediabile id scelus,

    id. 11, 53, 115, § 279.—
    B.
    Concr., in vulgar lang. as a term of reproach, rascal, scoundrel, villain, rogue; and of women, drab, baggage, etc.: minime miror, navis si fracta tibi, Scelus te et sceleste parta quae vexit bona, Plant. Rud. 2, 6, 22; id. Am. 2, 1, 7; id. Bacch. 5, 1, 9; id. Mil. 3, 2, 14; 3, 2, 27; id. Pers. 4, 9, 6; Ter. And. 2, 1, 17; 4, 1, 42; id. Eun. 5, 4, 19; id. Ad. 5, 1, 6; 5, 1, 12 al.; cf.:

    scelus viri,

    you scoundrel of a man, Plaut. Truc. 2, 7, 60.— With a masc. pron.:

    is me scelus attondit, etc.,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 9:

    ubi illic est scelus, quid me perdidit?

    Ter. And. 3, 5, 1; cf.:

    scelus, quemnam hic laudat?

    id. ib. 5, 2, 3.—
    C.
    In Plaut., Ter., and Mart., a mishap (qs. arising from wickedness), a misfortune, calamity (cf. sceleratus, B. 2., and scelestus, II.):

    perdidi unum filium puerum quadrimum... Major potitus hostium est: quod hoc est scelus!

    Plaut. Capt. 3, 5, 104: Pa. Quid hoc est sceleris? Ch. Perii, Ter. Eun. 2, 3, 34 Ruhnk.; Mart. 7, 14, 1.—
    D.
    A natural catastrophe: scelera naturae, i. e. earthquakes, inundations, etc., Plin. 2, 93, 95, § 206.

    Lewis & Short latin dictionary > scelus

  • 4 carnifex or carnufex

        carnifex or carnufex ficis, m    [caro + 2 FAC-], an executioner, hangman: carnificum cruciamenta: iacens Inter carnifices, Iu.: suus, his destroyer: tuus, employed by you: O carnifex, scoundrel.—A tormentor, murderer: meus, T.: civium, butcher: ad vexandam plebem creatus, L.

    Latin-English dictionary > carnifex or carnufex

  • 5 furcifer

        furcifer erī, m    [furca+1 FER-], a yoke-bearer, gallows rogue, hang-dog, rascal, T., C.
    * * *
    yoke-bearer; rascal, scoundrel, gallows bird/rogue

    Latin-English dictionary > furcifer

  • 6 mastīgia

        mastīgia ae, m, μαστιγίασ, a scoundrel, rascal, rogue, T.
    * * *
    one who deserves a whipping, rascal

    Latin-English dictionary > mastīgia

  • 7 nebulō

        nebulō ōnis, m    [nebula], a paltry fellow, idler, scamp, T.: iste, H.
    * * *
    rascal, scoundrel; worthless person

    Latin-English dictionary > nebulō

  • 8 perfidus

        perfidus adj.    [1 FID-], promise-breaking, faithless, dishonest, treacherous, perfidious: vanum et perfidiosum esse: Rutulus, V.: arma, O.: verba, O.— Sing n. As adv.: perfidum ridens Venus, H. —As subst m., a scoundrel, O., Pr.— Unsafe: via, Pr.
    * * *
    perfida, perfidum ADJ
    faithless, treacherous, false, deceitful

    Latin-English dictionary > perfidus

  • 9 scelerātus

        scelerātus adj. with comp. and sup.    [P. of scelero], polluted, profaned, defiled: terra, V.: limina Thracum, O.: Vicus, on the Esquiline, where Tullia drove over the corpse of her father, L.: campus, at the Colline gate, where an unchaste vestal was entombed alive, L.: sedes, the abode of the wicked in the underworld, O.— Impious, wicked, accursed, infamous, vicious, flagitious: Davos, T.: vir: stirps hominum sceleratorum, Cs.: hostis: coniunx, L.: iste multo sceleratior quam ille: ego sum sceleratior illo, O.: refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum.—As subst m.: tu unus, scelerate, inventus es, qui, etc., scoundrel: sceleratorum manu.— Accursed, shameful, outrageous, impious: eius preces: coniuratio, L.: insania belli, V.: amor habendi, O.: ignes, O.: a sceleratiore hastā: subit ira sceleratas sumere poenas, i. e. satisfaction for her crimes, V.: frigus, destructive, V.
    * * *
    I
    scelerata -um, sceleratior -or -us, sceleratissimus -a -um ADJ
    criminal, wicked; accursed; lying under a ban; sinful, atrocious, heinous
    II

    Latin-English dictionary > scelerātus

  • 10 scelestus

        scelestus adj. with comp.    [scelus], impious, wicked, villanous, infamous, accursed, knavish, roguish: homo, T.: homines scelestos necare, S.: sorores, H.—As subst m. and f an infamous person, wretch, miscreant, scoundrel: ne me attigas, Sceleste, T.: Quo scelesti ruitis? H.: mali atque scelesti, S.: scelesta, T.—Of things, accursed, abominable, infamous, shameful: facinus: scelestior sermo, L.: nuptiae, S.: malitia, Ph.
    * * *
    scelesta, scelestum ADJ
    infamous, wicked; accursed

    Latin-English dictionary > scelestus

  • 11 scelus

        scelus eris, n    [SCEL-], a wicked deed, heinous act, crime, sin, enormity, wickedness: civem scelus verberare: scelus atque perfidia: inde omnia scelera ac maleficia gignuntur: documentum Persarum sceleris: nefario scelere concepto: ad perficiendum scelus incitare: in me edere: se scelere adligare: obrui, L.: caecum domūs scelus omne retexit, V.: legatorum interfectorum, the crime of murdering the deputies, L.: quod scelus Calydona merentem (concessit)? i. e. the penalty of what crime? V.—As a term of reproach, rascal, scoundrel, villain, rogue, baggage (colloq.): Abin hinc scelus! T.: ubi illic est scelus, T.: Artificis scelus, i. e. cunning rogue, V.— A misfortune, calamity: Pa. Quid hoc est sceleris? perii, T.
    * * *
    crime; calamity; wickedness, sin, evil deed

    Latin-English dictionary > scelus

  • 12 verberō

        verberō āvī, ātus, āre    [verber], to beat, strike, lash, knock: tormentis Mutinam: aquila aethera verberat alis, V.: sidera (unda), V.: navem (Auster), H.—To punish by striking, lash, scourge, whip, flog, beat, drub: homines: virgis oculos: laterum costas ense, O.—Fig., to attack, lash, chastise, plague, torment, harass: os tuum senatūs convicio verberari noluisti: sermonibus aures, Ta.
    * * *
    I
    verberare, verberavi, verberatus V
    beat, strike, lash
    II

    Latin-English dictionary > verberō

  • 13 carnifex

    I
    (gen.), carnificis ADJ
    tormenting, torturing; murderous, killing; deadly
    II
    executioner, hangman; murderer, butcher, torturer; scoundrel, villain

    Latin-English dictionary > carnifex

  • 14 carnufex

    I
    (gen.), carnuficis ADJ
    tormenting, torturing; murderous, killing; deadly
    II
    executioner, hangman; murderer, butcher, torturer; scoundrel, villain

    Latin-English dictionary > carnufex

  • 15 carnifex

    carnĭfex or carnŭfex, fĭcis, m. [v. caro-facio], an executioner, hangman, Plaut Bacch. 4, 4, 37; id. Capt. 5, 4, 22; id. Rud. 3, 6, 19; Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; id. Phil. 11, 3, 7; id. Quint. 15, 50; id. Rab. Perd. 4, 12; Quint. 5, 10, 59; Lucr. 3, 1017; Cat. 97, 12; Juv. 8, 175 al.; this office was considered so disgraceful that he was not permitted to live in the city, Cic. Rab. Perd. 4 sq.; but in the Subura, Mart. 2, 17, 1 sqq.—
    b.
    As a term of reproach, scoundrel, villain, rascal, Plaut. Am. 1, 1, 220; 2, 1, 41; Ter. And. 1, 2, 12; id. Eun. 4, 4, 3; Cic. Pis. 5, 11.—
    II.
    Trop., tormenter, murderer, Ter. And. 4, 1, 27 Don.; Cic. Verr. 2, 1, 3, § 9; Liv. 2, 35, 1; 2, 56, 8; 2, 42, 23 fin.:

    Fortuna gloriae carnifex,

    murderer, destroyer of fame, Plin. 28, 4, 7, § 39. — Poet., adj., murderous, killing:

    carnifex avis,

    Mart. 11, 84, 10:

    pedes (sc. podagrici),

    id. 12, 48, 10:

    manus,

    Sil. 1, 173:

    epulae,

    deadly, Claud. B. Gild. 178:

    libido,

    Arn. 1, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > carnifex

  • 16 carnufex

    carnĭfex or carnŭfex, fĭcis, m. [v. caro-facio], an executioner, hangman, Plaut Bacch. 4, 4, 37; id. Capt. 5, 4, 22; id. Rud. 3, 6, 19; Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; id. Phil. 11, 3, 7; id. Quint. 15, 50; id. Rab. Perd. 4, 12; Quint. 5, 10, 59; Lucr. 3, 1017; Cat. 97, 12; Juv. 8, 175 al.; this office was considered so disgraceful that he was not permitted to live in the city, Cic. Rab. Perd. 4 sq.; but in the Subura, Mart. 2, 17, 1 sqq.—
    b.
    As a term of reproach, scoundrel, villain, rascal, Plaut. Am. 1, 1, 220; 2, 1, 41; Ter. And. 1, 2, 12; id. Eun. 4, 4, 3; Cic. Pis. 5, 11.—
    II.
    Trop., tormenter, murderer, Ter. And. 4, 1, 27 Don.; Cic. Verr. 2, 1, 3, § 9; Liv. 2, 35, 1; 2, 56, 8; 2, 42, 23 fin.:

    Fortuna gloriae carnifex,

    murderer, destroyer of fame, Plin. 28, 4, 7, § 39. — Poet., adj., murderous, killing:

    carnifex avis,

    Mart. 11, 84, 10:

    pedes (sc. podagrici),

    id. 12, 48, 10:

    manus,

    Sil. 1, 173:

    epulae,

    deadly, Claud. B. Gild. 178:

    libido,

    Arn. 1, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > carnufex

  • 17 flagitium

    flāgĭtĭum, ii, n. [flagito; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., burning desire, heat of passion].
    I.
    Lit., an eager or furious demand, importunity, urgency (post-Aug. and rare; cf.

    flagitatio): Lentulus credebatur illa militiae flagitia primus aspernari,

    Tac. A. 1, 27:

    pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, matris preces obtendens,

    id. ib. 3, 17.—
    II.
    Transf.
    A.
    Esp., a shameful or disgraceful act done in the heat of passion; a burning shame, disgraceful thing (class.;

    syn.: scelus, nefas, facinus, maleficium, peccatum, delictum, crimen): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; so,

    flagrantissima (with adulteria),

    Tac. A. 14, 51; cf.:

    stupra et adulteria et omne tale flagitium,

    Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, § 26:

    domesticis vitiis atque flagitiis se inquinare,

    id. Tusc. 1, 30, 72; cf.:

    homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus,

    id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25:

    tantum sceleris et tantum flagitii admittere,

    id. Att. 10, 3:

    quae libido ab oculis, quod facinus a manibus umquam tuis, quod flagitium a toto corpore abfuit? etc.,

    id. Cat. 1, 6, 13; cf.:

    Q. Curius, flagitiis atque facinoribus coopertus,

    Sall. C. 23, 1;

    so with facinora,

    id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.:

    nihil facinoris, nihil flagitii praetermittere,

    Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1:

    tanta flagitia facere et dicere,

    Cic. Tusc. 4, 34, 73:

    in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to stuprum),

    id. ib. 4, 33, 70:

    in tot flagitia se ingurgitare,

    id. Pis. 18, 42.—
    B.
    In gen., any shameful or disgraceful act or thing (without the accessory idea of passion):

    petere honorem pro flagitio more fit,

    Plaut. Trin. 4, 3, 28:

    flagitium fiet, nisi dos dabitur virgini,

    id. ib. 3, 1, 11:

    cum loquimur terni, nihil flagitii dicimus: at cum bini, obscoenum est,

    Cic. Fam. 9, 22, 3:

    flagitium rei militaris admittere,

    id. Clu. 46, 128: flagiti principium est, nudare inter cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.):

    nonne id flagitium est, te aliis consilium dare, foris sapere, tibi non posse auxiliarier?

    is it not a shame? Ter. Heaut. 5, 1, 49:

    praeesse agro colendo flagitium putes,

    Cic. Rosc. Am. 18, 50:

    quantum flagitii commisisset (for which, shortly before: nihil turpius, quam, etc.),

    id. Brut. 61, 219; cf.:

    ita necesse fuit aut haec flagitia concipere animo aut susceptae philosophiae nomen amittere,

    disgraceful assertions, absurdities, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum flagitium modo. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt clare, Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum flagitium, a completed crime (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—
    C.
    In vulg. lang., concr. like scelus, shame, disgrace, as a term of reproach, i. q. rascal, scoundrel:

    flagitium illud hominis!

    Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9:

    ipsa quae sis stabulum flagitii,

    id. Truc. 2, 7, 31: etiam opprobras vim, flagiti flagrantia, burning shame, i. e. outrageous villain, id. Rud. 3, 4, 28:

    omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat,

    Sall. C. 14, 1.—
    D.
    (Causa pro effectu.) Shame, disgrace (rare but class.):

    id erat meum factum flagiti plenum et dedecoris,

    Cic. Att. 16, 7, 4; cf.:

    magnum dedecus et flagitium,

    id. Off. 3, 22, 86: qui non gloria movemini neque flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.):

    beatus qui pejus leto flagitium timet,

    Hor. C. 4, 9, 50:

    flagitio additis damnum,

    id. ib. 3, 5, 26:

    quia illa forma matrem familias flagitium sit si sequatur,

    Plaut. Merc. 2, 3, 71:

    facere damni mavolo, Quam obprobramentum aut flagitium muliebre inferri domo,

    id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79:

    flagitium imperio demere,

    Liv. 25, 15, 19:

    consul moveri flagitio timoris fatendi,

    id. 42, 60, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > flagitium

  • 18 halophanta

    hălŏphanta, ae, m, = halophantês (a word comically formed after the analogy of sycophanta, sukophantês), a salt-informer, i. q. a rascal, scoundrel, Plaut. Curc. 4, 1, 2; cf. Non. 126, 7, and see halapanta.

    Lewis & Short latin dictionary > halophanta

  • 19 illic

    1.
    illic (archaic ollic, acc. to Paul. ex Fest. p. 196 Müll.), illaec, illuc, or illoc, pron. [ille-ce].
    I.
    He, she, or it yonder, that (only ante-class.):

    sed Amphitruonis illic est servos Sosia, A portu illic nunc cum laterna huc advenit,

    Plaut. Am. prol. 148 sq.; id. ib. 1, 1, 138:

    nimis demiror, Sosia, Qui illaec (i. e. Alcumena) illi me donatum esse aurea patera sciat,

    id. ib. 2, 2, 134:

    cupio dare mercedem, qui illunc, ubi sit, commonstret mihi,

    id. Curc. 4, 4, 34:

    unde auscultare possis, quom ego illanc osculer,

    id. Cas. 1, 45:

    latuit intus illic in illac hirnea,

    id. Am. 1, 1, 275; cf.:

    quid illac impudente audacius?

    id. ib. 2, 2, 186:

    sed quid illuc est?

    id. ib. 1, 1, 114; cf. id. As. 2, 1, 17:

    illuc sis vide,

    id. Ps. 4, 1, 4:

    illuc est sapere?

    Ter. Eun. 4, 7, 12:

    cum illoc pacisce, si potes: perge obsecro: Pacisce quidvis,

    Plaut. Bacch. 4, 8, 29 et saep.:

    ubi illic est scelus, qui me perdidit?

    that scoundrel, Ter. And. 3, 5, 1.—
    B.
    With the interrogative part. ne: illicine, etc.: Si. Illicine est? Ps. Illic ipsus est, Plaut. Ps. 4, 1, 44:

    illancine mulierem alere cum illa familia?

    Ter. Heaut. 4, 5, 3.—
    II.
    Hence, advv.
    A.
    illac (sc. viā), that way, on that side, there:

    angiporto Illac per hortum circuit clam,

    Plaut. As. 3, 3, 152:

    ita nunc hac an illac eam, incerta sum consili,

    id. Rud. 1, 3, 31:

    hac atque illac perfluo,

    Ter. Eun. 1, 2, 25:

    hac illac circumcursa,

    id. Heaut. 3, 2, 1:

    omnes damnatos, omnes ignominia adfectos illac facere,

    stand on that side, belong to that party, Cic. Att. 7, 3, 5.—
    B.
    illuc or illoc (the old form, like hoc for huc), adv., to that place, thither.
    1.
    Lit.
    (α).
    Form illuc: imus huc, illuc hinc; cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.):

    clam illuc redeundum est mihi,

    Plaut. Am. 1, 3, 29:

    cum illuc veneris,

    id. Merc. 3, 4, 64: paulo momento huc illuc impelli, Ter. And. 1, 5, 31:

    huc illuc quasi vitabundi agitare,

    Sall. J. 60, 4:

    salientes huc illuc,

    Quint. 10, 7, 6; so,

    huc atque illuc intuens,

    Cic. de Or. 1, 40, 184:

    huc et illuc Cursitant mixtae pueris puellae,

    Hor. C. 4, 11, 9:

    illuc ex his vinculis,

    i. e. into the other world, Cic. Tusc. 1, 31, 75:

    proponimus illuc ire, ubi, etc.,

    Juv. 3, 24:

    illuc, unde fugit mus,

    id. 6, 339. —
    (β).
    Form illoc:

    post illoc veni quam, etc.,

    Plaut. Truc. 3, 1, 3:

    cum illoc advenio,

    Ter. And. 2, 2, 25 (dub.; Fleck. illo).—
    2.
    Transf., to that person or thing, thereto (very rare): Pe. Illuc redi. Me. Quo redeam? Pe. Equidem ad phrygionem censeo, Plaut. Men. 4, 2, 54:

    quo res haec pertinet? illuc: Dum vitant stulti vitia, in contraria currunt,

    Hor. S. 1, 2, 23:

    illuc, unde abii, redeo: Nemon' ut avarus, etc.,

    id. ib. 1, 1, 108; cf. ib. 1, 3, 38:

    illuc cuncta vergere,

    to Nero, Tac. A. 1, 3.—
    b.
    To that point, to such a pitch:

    tunc adversis urgentibus, illuc decidit ut malum ferro summitteret,

    Juv. 12, 53.
    2.
    illic (old form illi, Verg. G. 1, 54; 1, 251; 3, 17 Rib.; cf. id. A. 2, 548; Ter. Ad. 1, 2, 36 Donat. ad loc.), adv. [1. illic], in that place, yonder, there (most. freq. ante-class.).
    I.
    Lit.:

    haec illi vi pugnata pugnast usque a mane ad vesperum,

    Plaut. Am. 1, 1, 97; id. ib. 261;

    1, 3, 36: illic sum atque hic sum,

    id. Trin. 4, 4, 17:

    sive illic sive alibi libebit,

    id. Men. 5, 2, 42:

    multo melius, hic quae fiunt, quam illic, ubi sum adsidue, scio,

    Ter. Hec. 2, 1, 20; so with ubi:

    vivendum est illic, ubi nulla incendia,

    Juv. 3, 197:

    illic, quicquid ero, semper tua dicar imago,

    Prop. 1, 19, 11; 13:

    cives Romani, qui illic negotiarentur,

    Caes. B. C. 3, 102, 6:

    illic radices, illic fundamenta sunt, illic, etc.,

    Quint. 10, 3, 3.—
    II.
    Transf., with that person or thing (very rare): non isto vivitur illic, Quo tu rere, modo, there, i. e. with him, with Mœcenas, Hor. S. 1, 9, 48:

    civile bellum a Vitellio coepit et... initium illic fuit,

    Tac. H. 2, 47:

    hic, ubi opus est, non verentur: illic, ubi nihil opus est, ibi verentur,

    Ter. And. 4, 1, 14.—
    B.
    In that matter, therein:

    res publica et milite illic et pecunia vacet,

    i. e. in that war, Liv. 2, 48, 9:

    ego illi maxumam partem fero,

    Ter. Ad. 1, 2, 36:

    ego illic me autem sic adsimulabam quasi stolidum,

    Plaut. Ep. 3, 4, 39; Quint. 1, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > illic

  • 20 mastigia

    mastīgĭa, ae, m., = mastigias, a scoundrel, rascal, rogue.
    I.
    Lit. (anteclass.), Plaut. Curc. 4, 4, 11; id. Capt. 3, 4, 69; 3, 5, 1; id. Cas. 2, 6, 9; 2, 8, 10; id. Most. 1, 1, 1; 3, 1, 71; id. Poen. 1, 2, 108; 177; 178; id. Rud. 4, 83; id. Trin. 4, 3, 14:

    non manum abstines, mastigia?

    Ter. Ad. 5, 2, 6.—
    II.
    Transf., f., a whip, scourge (late Lat.), Sulp. Sev. Dial. 2, 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > mastigia

См. также в других словарях:

  • Scoundrel Days — Studio album by A ha Released 6 October 1986 …   Wikipedia

  • Scoundrel Days — Álbum de estudio de a ha Publicación 6 de octubre de 1986 Grabación 1986 Género(s) Pop rock, synth pop …   Wikipedia Español

  • Scoundrel Days — Album par a ha Sortie 24 octobre 1986 Durée 38:41 Genre new wave, pop rock Producteur Alan Tarney, Pål Waaktaar, Magne Furuholmen …   Wikipédia en Français

  • Scoundrel Days — Студийный альбом a ha Дата выпуска …   Википедия

  • Scoundrel Days (Deluxe Edition) — Álbum de estudio doble de a ha Publicación 13 de julio de 2010 Grabación 1982 1986 Género(s) Synth pop Pop rock …   Wikipedia Español

  • Scoundrel Days (альбом) — Scoundrel Days Студийный альбом Дата выпуска …   Википедия

  • Scoundrel Days — Studioalbum von a ha Veröffentlichung 6. Oktober 1986 Label Warner Bros. Format …   Deutsch Wikipedia

  • Scoundrel — Scoun drel, n. [Probably from Prov. E. & Scotch scunner, scouner, to loathe, to disgust, akin to AS. scunian to shun. See {Shun}.] A mean, worthless fellow; a rascal; a villain; a man without honor or virtue. [1913 Webster] Go, if your ancient,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Scoundrel — Scoun drel, a. Low; base; mean; unprincipled. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • scoundrel — index convict, hoodlum, malefactor, wrongdoer Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • scoundrel — 1580s, skowndrell, of unknown origin. One suggestion is Anglo Fr. escoundre (O.Fr. escondre) to hide, hide oneself, from V.L. *excondere, from L. condere to hide (see ABSCOND (Cf. abscond)), The main objection to this theory is that hundreds of… …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»