-
1 flāgitium
flāgitium ī, n [2 FLAG-], a shameful act, passionate deed, outrage, burning shame, disgraceful thing: Flagitium facimus, T.: domestica: flagitiis vita inquinata: homo flagitiis contaminatus: nihil flagiti praetermittere, L.: tanta flagitia facere et dicere.— A shameful thing, shame, disgrace: Flagiti principium est, nudare, etc., Enn. ap. C.: Nonne id flagitium est, etc., is it not a shame? T.: haec flagitia concipere animo, absurdities.—A disgrace, rascal, scoundrel: omnium flagitiorum circum se habebat, S.— Shame, disgrace: factum flagiti plenum: Peius leto flagitium timet, H.: flagitium imperio demere, L.* * *shame, disgrace; scandal, shameful act, outrage, disgraceful thing; scoundrel -
2 verberō
verberō ōnis, m [verber], one worthy of stripes, a scoundrel, rascal: Eho, verbero! T.: fundum a verberone Curtilio possideri.* * *Iverberare, verberavi, verberatus Vbeat, strike, lashII -
3 scelus
scĕlus, ĕris, n. [Sanscr. root skhal, to fall, akin to khal-, to deceive; cf. Goth. skal, to owe], an evil deed; a wicked, heinous, or impious action; a crime, sin, enormity, wickedness (the strongest general term for a morally bad act or quality; very freq. both in sing. and plur.; cf. nefas).I.Lit.1.Absol.:2.facinus est vincire civem Romanum, scelus verberare, prope parricidium necare,
Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170; cf. so (opp. to flagitia and delicta) Tac. G. 12:majus in sese scelus concipere nefariis sceleribus coöpertus,
Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9; id. Rosc. Am. 13, 37:detestabile scelus,
id. Lael. 8, 27:scelus atque perfidia,
id. Rosc. Am. 38, 109; so (with perfidia) id. Phil. 11, 2, 5; id. Att. 2, 22, 2; 3, 13, 2; Sall. J. 107, 2; Liv. 40, 39 al.; cf. (with audacia) Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170; (with furor) id. ib. 2, 5, 62, § 161; (with avaritia) id. ib. 2, 5, 9, § 24; id. Clu. 8, 23:documentum Persarum sceleris,
id. Rep. 3, 9, 15:ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia... hinc pietas, illinc scelus,
id. Cat. 2, 11, 25:scelus est igitur, nocere bestiae, quod scelus qui velit, etc.,
id. Rep. 3, 11, 19:quid mali aut sceleris fingi aut excogitari potest, quod, etc.,
id. Cat. 2, 4, 7:nefario scelere concepto,
id. Verr. 2, 4, 32, § 72:concipere in se,
id. ib. 2, 1, 4, §9 (v. supra): tantum sceleris admittere,
id. Att. 9, 10, 3:scelus nefarium facere,
id. de Or. 1, 51, 221; cf. id. Rosc. Am. 9, 25:perficere,
id. Clu. 68, 194:scelus an-helare,
id. Cat. 2, 1, 1:moliri,
id. Att. 7, 11, 1:edere,
id. Phil. 13, 9, 21; cf.:edere in aliquem,
id. Sest. 27, 58:suscipere,
id. Phil. 11, 1, 2:scelere se alligare,
id. Fl. 17, 41:scelere astringi,
id. Sest. 50, 108:scelere obstringi,
id. Verr. 2, 4, 32, § 71:obrui,
Liv. 3, 19 et saep.—With gen. obj.:II.scelus legatorum contra jus gentium interfectorum,
the crime of murdering their deputies, Liv. 4, 32.—Prov.:vulgo dicitur: Scelera non habere consilium,
Quint. 7, 2, 44.—Transf.A.Of animals or inanimate things (post-Aug.; perh. only in Plin.), a bad quality, vicious nature, a vice, fault: nec bestiarum solum ad nocendum scelera [p. 1641] sunt, sed interim aquarum quoque et locorum, Plin. 25, 3, 6, § 20:B.maximum salamandrae,
id. 29, 4, 23, § 74:Scythae sagittas tingunt viperină sanie... inremediabile id scelus,
id. 11, 53, 115, § 279.—Concr., in vulgar lang. as a term of reproach, rascal, scoundrel, villain, rogue; and of women, drab, baggage, etc.: minime miror, navis si fracta tibi, Scelus te et sceleste parta quae vexit bona, Plant. Rud. 2, 6, 22; id. Am. 2, 1, 7; id. Bacch. 5, 1, 9; id. Mil. 3, 2, 14; 3, 2, 27; id. Pers. 4, 9, 6; Ter. And. 2, 1, 17; 4, 1, 42; id. Eun. 5, 4, 19; id. Ad. 5, 1, 6; 5, 1, 12 al.; cf.:C.scelus viri,
you scoundrel of a man, Plaut. Truc. 2, 7, 60.— With a masc. pron.:is me scelus attondit, etc.,
Plaut. Bacch. 5, 1, 9:ubi illic est scelus, quid me perdidit?
Ter. And. 3, 5, 1; cf.:scelus, quemnam hic laudat?
id. ib. 5, 2, 3.—In Plaut., Ter., and Mart., a mishap (qs. arising from wickedness), a misfortune, calamity (cf. sceleratus, B. 2., and scelestus, II.):D.perdidi unum filium puerum quadrimum... Major potitus hostium est: quod hoc est scelus!
Plaut. Capt. 3, 5, 104: Pa. Quid hoc est sceleris? Ch. Perii, Ter. Eun. 2, 3, 34 Ruhnk.; Mart. 7, 14, 1.—A natural catastrophe: scelera naturae, i. e. earthquakes, inundations, etc., Plin. 2, 93, 95, § 206. -
4 carnifex or carnufex
carnifex or carnufex ficis, m [caro + 2 FAC-], an executioner, hangman: carnificum cruciamenta: iacens Inter carnifices, Iu.: suus, his destroyer: tuus, employed by you: O carnifex, scoundrel.—A tormentor, murderer: meus, T.: civium, butcher: ad vexandam plebem creatus, L. -
5 furcifer
furcifer erī, m [furca+1 FER-], a yoke-bearer, gallows rogue, hang-dog, rascal, T., C.* * *yoke-bearer; rascal, scoundrel, gallows bird/rogue -
6 mastīgia
-
7 nebulō
nebulō ōnis, m [nebula], a paltry fellow, idler, scamp, T.: iste, H.* * *rascal, scoundrel; worthless person -
8 perfidus
perfidus adj. [1 FID-], promise-breaking, faithless, dishonest, treacherous, perfidious: vanum et perfidiosum esse: Rutulus, V.: arma, O.: verba, O.— Sing n. As adv.: perfidum ridens Venus, H. —As subst m., a scoundrel, O., Pr.— Unsafe: via, Pr.* * *perfida, perfidum ADJfaithless, treacherous, false, deceitful -
9 scelerātus
scelerātus adj. with comp. and sup. [P. of scelero], polluted, profaned, defiled: terra, V.: limina Thracum, O.: Vicus, on the Esquiline, where Tullia drove over the corpse of her father, L.: campus, at the Colline gate, where an unchaste vestal was entombed alive, L.: sedes, the abode of the wicked in the underworld, O.— Impious, wicked, accursed, infamous, vicious, flagitious: Davos, T.: vir: stirps hominum sceleratorum, Cs.: hostis: coniunx, L.: iste multo sceleratior quam ille: ego sum sceleratior illo, O.: refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum.—As subst m.: tu unus, scelerate, inventus es, qui, etc., scoundrel: sceleratorum manu.— Accursed, shameful, outrageous, impious: eius preces: coniuratio, L.: insania belli, V.: amor habendi, O.: ignes, O.: a sceleratiore hastā: subit ira sceleratas sumere poenas, i. e. satisfaction for her crimes, V.: frigus, destructive, V.* * *Iscelerata -um, sceleratior -or -us, sceleratissimus -a -um ADJcriminal, wicked; accursed; lying under a ban; sinful, atrocious, heinousII -
10 scelestus
scelestus adj. with comp. [scelus], impious, wicked, villanous, infamous, accursed, knavish, roguish: homo, T.: homines scelestos necare, S.: sorores, H.—As subst m. and f an infamous person, wretch, miscreant, scoundrel: ne me attigas, Sceleste, T.: Quo scelesti ruitis? H.: mali atque scelesti, S.: scelesta, T.—Of things, accursed, abominable, infamous, shameful: facinus: scelestior sermo, L.: nuptiae, S.: malitia, Ph.* * *scelesta, scelestum ADJinfamous, wicked; accursed -
11 scelus
scelus eris, n [SCEL-], a wicked deed, heinous act, crime, sin, enormity, wickedness: civem scelus verberare: scelus atque perfidia: inde omnia scelera ac maleficia gignuntur: documentum Persarum sceleris: nefario scelere concepto: ad perficiendum scelus incitare: in me edere: se scelere adligare: obrui, L.: caecum domūs scelus omne retexit, V.: legatorum interfectorum, the crime of murdering the deputies, L.: quod scelus Calydona merentem (concessit)? i. e. the penalty of what crime? V.—As a term of reproach, rascal, scoundrel, villain, rogue, baggage (colloq.): Abin hinc scelus! T.: ubi illic est scelus, T.: Artificis scelus, i. e. cunning rogue, V.— A misfortune, calamity: Pa. Quid hoc est sceleris? perii, T.* * *crime; calamity; wickedness, sin, evil deed -
12 verberō
verberō āvī, ātus, āre [verber], to beat, strike, lash, knock: tormentis Mutinam: aquila aethera verberat alis, V.: sidera (unda), V.: navem (Auster), H.—To punish by striking, lash, scourge, whip, flog, beat, drub: homines: virgis oculos: laterum costas ense, O.—Fig., to attack, lash, chastise, plague, torment, harass: os tuum senatūs convicio verberari noluisti: sermonibus aures, Ta.* * *Iverberare, verberavi, verberatus Vbeat, strike, lashII -
13 carnifex
I(gen.), carnificis ADJtormenting, torturing; murderous, killing; deadlyIIexecutioner, hangman; murderer, butcher, torturer; scoundrel, villain -
14 carnufex
I(gen.), carnuficis ADJtormenting, torturing; murderous, killing; deadlyIIexecutioner, hangman; murderer, butcher, torturer; scoundrel, villain -
15 carnifex
carnĭfex or carnŭfex, fĭcis, m. [v. caro-facio], an executioner, hangman, Plaut Bacch. 4, 4, 37; id. Capt. 5, 4, 22; id. Rud. 3, 6, 19; Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; id. Phil. 11, 3, 7; id. Quint. 15, 50; id. Rab. Perd. 4, 12; Quint. 5, 10, 59; Lucr. 3, 1017; Cat. 97, 12; Juv. 8, 175 al.; this office was considered so disgraceful that he was not permitted to live in the city, Cic. Rab. Perd. 4 sq.; but in the Subura, Mart. 2, 17, 1 sqq.—b.As a term of reproach, scoundrel, villain, rascal, Plaut. Am. 1, 1, 220; 2, 1, 41; Ter. And. 1, 2, 12; id. Eun. 4, 4, 3; Cic. Pis. 5, 11.—II.Trop., tormenter, murderer, Ter. And. 4, 1, 27 Don.; Cic. Verr. 2, 1, 3, § 9; Liv. 2, 35, 1; 2, 56, 8; 2, 42, 23 fin.:Fortuna gloriae carnifex,
murderer, destroyer of fame, Plin. 28, 4, 7, § 39. — Poet., adj., murderous, killing:carnifex avis,
Mart. 11, 84, 10:pedes (sc. podagrici),
id. 12, 48, 10:manus,
Sil. 1, 173:epulae,
deadly, Claud. B. Gild. 178:libido,
Arn. 1, 41. -
16 carnufex
carnĭfex or carnŭfex, fĭcis, m. [v. caro-facio], an executioner, hangman, Plaut Bacch. 4, 4, 37; id. Capt. 5, 4, 22; id. Rud. 3, 6, 19; Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; id. Phil. 11, 3, 7; id. Quint. 15, 50; id. Rab. Perd. 4, 12; Quint. 5, 10, 59; Lucr. 3, 1017; Cat. 97, 12; Juv. 8, 175 al.; this office was considered so disgraceful that he was not permitted to live in the city, Cic. Rab. Perd. 4 sq.; but in the Subura, Mart. 2, 17, 1 sqq.—b.As a term of reproach, scoundrel, villain, rascal, Plaut. Am. 1, 1, 220; 2, 1, 41; Ter. And. 1, 2, 12; id. Eun. 4, 4, 3; Cic. Pis. 5, 11.—II.Trop., tormenter, murderer, Ter. And. 4, 1, 27 Don.; Cic. Verr. 2, 1, 3, § 9; Liv. 2, 35, 1; 2, 56, 8; 2, 42, 23 fin.:Fortuna gloriae carnifex,
murderer, destroyer of fame, Plin. 28, 4, 7, § 39. — Poet., adj., murderous, killing:carnifex avis,
Mart. 11, 84, 10:pedes (sc. podagrici),
id. 12, 48, 10:manus,
Sil. 1, 173:epulae,
deadly, Claud. B. Gild. 178:libido,
Arn. 1, 41. -
17 flagitium
flāgĭtĭum, ii, n. [flagito; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., burning desire, heat of passion].I.Lit., an eager or furious demand, importunity, urgency (post-Aug. and rare; cf.II.flagitatio): Lentulus credebatur illa militiae flagitia primus aspernari,
Tac. A. 1, 27:pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, matris preces obtendens,
id. ib. 3, 17.—Transf.A.Esp., a shameful or disgraceful act done in the heat of passion; a burning shame, disgraceful thing (class.;B.syn.: scelus, nefas, facinus, maleficium, peccatum, delictum, crimen): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt,
Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; so,flagrantissima (with adulteria),
Tac. A. 14, 51; cf.:stupra et adulteria et omne tale flagitium,
Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, § 26:domesticis vitiis atque flagitiis se inquinare,
id. Tusc. 1, 30, 72; cf.:homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus,
id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25:tantum sceleris et tantum flagitii admittere,
id. Att. 10, 3:quae libido ab oculis, quod facinus a manibus umquam tuis, quod flagitium a toto corpore abfuit? etc.,
id. Cat. 1, 6, 13; cf.:Q. Curius, flagitiis atque facinoribus coopertus,
Sall. C. 23, 1;so with facinora,
id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.:nihil facinoris, nihil flagitii praetermittere,
Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1:tanta flagitia facere et dicere,
Cic. Tusc. 4, 34, 73:in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to stuprum),
id. ib. 4, 33, 70:in tot flagitia se ingurgitare,
id. Pis. 18, 42.—In gen., any shameful or disgraceful act or thing (without the accessory idea of passion):C.petere honorem pro flagitio more fit,
Plaut. Trin. 4, 3, 28:flagitium fiet, nisi dos dabitur virgini,
id. ib. 3, 1, 11:cum loquimur terni, nihil flagitii dicimus: at cum bini, obscoenum est,
Cic. Fam. 9, 22, 3:flagitium rei militaris admittere,
id. Clu. 46, 128: flagiti principium est, nudare inter cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.):nonne id flagitium est, te aliis consilium dare, foris sapere, tibi non posse auxiliarier?
is it not a shame? Ter. Heaut. 5, 1, 49:praeesse agro colendo flagitium putes,
Cic. Rosc. Am. 18, 50:quantum flagitii commisisset (for which, shortly before: nihil turpius, quam, etc.),
id. Brut. 61, 219; cf.:ita necesse fuit aut haec flagitia concipere animo aut susceptae philosophiae nomen amittere,
disgraceful assertions, absurdities, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum flagitium modo. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt clare, Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum flagitium, a completed crime (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—In vulg. lang., concr. like scelus, shame, disgrace, as a term of reproach, i. q. rascal, scoundrel:D.flagitium illud hominis!
Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9:ipsa quae sis stabulum flagitii,
id. Truc. 2, 7, 31: etiam opprobras vim, flagiti flagrantia, burning shame, i. e. outrageous villain, id. Rud. 3, 4, 28:omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat,
Sall. C. 14, 1.—(Causa pro effectu.) Shame, disgrace (rare but class.):id erat meum factum flagiti plenum et dedecoris,
Cic. Att. 16, 7, 4; cf.:magnum dedecus et flagitium,
id. Off. 3, 22, 86: qui non gloria movemini neque flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.):beatus qui pejus leto flagitium timet,
Hor. C. 4, 9, 50:flagitio additis damnum,
id. ib. 3, 5, 26:quia illa forma matrem familias flagitium sit si sequatur,
Plaut. Merc. 2, 3, 71:facere damni mavolo, Quam obprobramentum aut flagitium muliebre inferri domo,
id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79:flagitium imperio demere,
Liv. 25, 15, 19:consul moveri flagitio timoris fatendi,
id. 42, 60, 4. -
18 halophanta
hălŏphanta, ae, m, = halophantês (a word comically formed after the analogy of sycophanta, sukophantês), a salt-informer, i. q. a rascal, scoundrel, Plaut. Curc. 4, 1, 2; cf. Non. 126, 7, and see halapanta. -
19 illic
1.illic (archaic ollic, acc. to Paul. ex Fest. p. 196 Müll.), illaec, illuc, or illoc, pron. [ille-ce].I.He, she, or it yonder, that (only ante-class.):B.sed Amphitruonis illic est servos Sosia, A portu illic nunc cum laterna huc advenit,
Plaut. Am. prol. 148 sq.; id. ib. 1, 1, 138:nimis demiror, Sosia, Qui illaec (i. e. Alcumena) illi me donatum esse aurea patera sciat,
id. ib. 2, 2, 134:cupio dare mercedem, qui illunc, ubi sit, commonstret mihi,
id. Curc. 4, 4, 34:unde auscultare possis, quom ego illanc osculer,
id. Cas. 1, 45:latuit intus illic in illac hirnea,
id. Am. 1, 1, 275; cf.:quid illac impudente audacius?
id. ib. 2, 2, 186:sed quid illuc est?
id. ib. 1, 1, 114; cf. id. As. 2, 1, 17:illuc sis vide,
id. Ps. 4, 1, 4:illuc est sapere?
Ter. Eun. 4, 7, 12:cum illoc pacisce, si potes: perge obsecro: Pacisce quidvis,
Plaut. Bacch. 4, 8, 29 et saep.:ubi illic est scelus, qui me perdidit?
that scoundrel, Ter. And. 3, 5, 1.—With the interrogative part. ne: illicine, etc.: Si. Illicine est? Ps. Illic ipsus est, Plaut. Ps. 4, 1, 44:II.illancine mulierem alere cum illa familia?
Ter. Heaut. 4, 5, 3.—Hence, advv.A.illac (sc. viā), that way, on that side, there:B. 1.angiporto Illac per hortum circuit clam,
Plaut. As. 3, 3, 152:ita nunc hac an illac eam, incerta sum consili,
id. Rud. 1, 3, 31:hac atque illac perfluo,
Ter. Eun. 1, 2, 25:hac illac circumcursa,
id. Heaut. 3, 2, 1:omnes damnatos, omnes ignominia adfectos illac facere,
stand on that side, belong to that party, Cic. Att. 7, 3, 5.—Lit.(α).Form illuc: imus huc, illuc hinc; cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.):(β).clam illuc redeundum est mihi,
Plaut. Am. 1, 3, 29:cum illuc veneris,
id. Merc. 3, 4, 64: paulo momento huc illuc impelli, Ter. And. 1, 5, 31:huc illuc quasi vitabundi agitare,
Sall. J. 60, 4:salientes huc illuc,
Quint. 10, 7, 6; so,huc atque illuc intuens,
Cic. de Or. 1, 40, 184:huc et illuc Cursitant mixtae pueris puellae,
Hor. C. 4, 11, 9:illuc ex his vinculis,
i. e. into the other world, Cic. Tusc. 1, 31, 75:proponimus illuc ire, ubi, etc.,
Juv. 3, 24:illuc, unde fugit mus,
id. 6, 339. —Form illoc:2.post illoc veni quam, etc.,
Plaut. Truc. 3, 1, 3:cum illoc advenio,
Ter. And. 2, 2, 25 (dub.; Fleck. illo).—Transf., to that person or thing, thereto (very rare): Pe. Illuc redi. Me. Quo redeam? Pe. Equidem ad phrygionem censeo, Plaut. Men. 4, 2, 54:b.quo res haec pertinet? illuc: Dum vitant stulti vitia, in contraria currunt,
Hor. S. 1, 2, 23:illuc, unde abii, redeo: Nemon' ut avarus, etc.,
id. ib. 1, 1, 108; cf. ib. 1, 3, 38:illuc cuncta vergere,
to Nero, Tac. A. 1, 3.—To that point, to such a pitch:2.tunc adversis urgentibus, illuc decidit ut malum ferro summitteret,
Juv. 12, 53.illic (old form illi, Verg. G. 1, 54; 1, 251; 3, 17 Rib.; cf. id. A. 2, 548; Ter. Ad. 1, 2, 36 Donat. ad loc.), adv. [1. illic], in that place, yonder, there (most. freq. ante-class.).I.Lit.:II.haec illi vi pugnata pugnast usque a mane ad vesperum,
Plaut. Am. 1, 1, 97; id. ib. 261;1, 3, 36: illic sum atque hic sum,
id. Trin. 4, 4, 17:sive illic sive alibi libebit,
id. Men. 5, 2, 42:multo melius, hic quae fiunt, quam illic, ubi sum adsidue, scio,
Ter. Hec. 2, 1, 20; so with ubi:vivendum est illic, ubi nulla incendia,
Juv. 3, 197:illic, quicquid ero, semper tua dicar imago,
Prop. 1, 19, 11; 13:cives Romani, qui illic negotiarentur,
Caes. B. C. 3, 102, 6:illic radices, illic fundamenta sunt, illic, etc.,
Quint. 10, 3, 3.—Transf., with that person or thing (very rare): non isto vivitur illic, Quo tu rere, modo, there, i. e. with him, with Mœcenas, Hor. S. 1, 9, 48:B.civile bellum a Vitellio coepit et... initium illic fuit,
Tac. H. 2, 47:hic, ubi opus est, non verentur: illic, ubi nihil opus est, ibi verentur,
Ter. And. 4, 1, 14.—In that matter, therein:res publica et milite illic et pecunia vacet,
i. e. in that war, Liv. 2, 48, 9:ego illi maxumam partem fero,
Ter. Ad. 1, 2, 36:ego illic me autem sic adsimulabam quasi stolidum,
Plaut. Ep. 3, 4, 39; Quint. 1, 3, 4. -
20 mastigia
mastīgĭa, ae, m., = mastigias, a scoundrel, rascal, rogue.I.Lit. (anteclass.), Plaut. Curc. 4, 4, 11; id. Capt. 3, 4, 69; 3, 5, 1; id. Cas. 2, 6, 9; 2, 8, 10; id. Most. 1, 1, 1; 3, 1, 71; id. Poen. 1, 2, 108; 177; 178; id. Rud. 4, 83; id. Trin. 4, 3, 14:II.non manum abstines, mastigia?
Ter. Ad. 5, 2, 6.—Transf., f., a whip, scourge (late Lat.), Sulp. Sev. Dial. 2, 3, 6.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Scoundrel Days — Studio album by A ha Released 6 October 1986 … Wikipedia
Scoundrel Days — Álbum de estudio de a ha Publicación 6 de octubre de 1986 Grabación 1986 Género(s) Pop rock, synth pop … Wikipedia Español
Scoundrel Days — Album par a ha Sortie 24 octobre 1986 Durée 38:41 Genre new wave, pop rock Producteur Alan Tarney, Pål Waaktaar, Magne Furuholmen … Wikipédia en Français
Scoundrel Days — Студийный альбом a ha Дата выпуска … Википедия
Scoundrel Days (Deluxe Edition) — Álbum de estudio doble de a ha Publicación 13 de julio de 2010 Grabación 1982 1986 Género(s) Synth pop Pop rock … Wikipedia Español
Scoundrel Days (альбом) — Scoundrel Days Студийный альбом Дата выпуска … Википедия
Scoundrel Days — Studioalbum von a ha Veröffentlichung 6. Oktober 1986 Label Warner Bros. Format … Deutsch Wikipedia
Scoundrel — Scoun drel, n. [Probably from Prov. E. & Scotch scunner, scouner, to loathe, to disgust, akin to AS. scunian to shun. See {Shun}.] A mean, worthless fellow; a rascal; a villain; a man without honor or virtue. [1913 Webster] Go, if your ancient,… … The Collaborative International Dictionary of English
Scoundrel — Scoun drel, a. Low; base; mean; unprincipled. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
scoundrel — index convict, hoodlum, malefactor, wrongdoer Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
scoundrel — 1580s, skowndrell, of unknown origin. One suggestion is Anglo Fr. escoundre (O.Fr. escondre) to hide, hide oneself, from V.L. *excondere, from L. condere to hide (see ABSCOND (Cf. abscond)), The main objection to this theory is that hundreds of… … Etymology dictionary